Mihrap

bilgipedi.com.tr sitesinden
Kurtuba Cami-Katedrali'ndeki Mihrap

Mihrap (Arapça: محراب, miḥrāb, çoğ. محاريب maḥārīb), cami duvarında bulunan ve Müslümanların namaz kılarken yönelmeleri gereken kıble yönünü, Mekke'deki Kâbe'nin yönünü gösteren bir niş. Bir mihrabın göründüğü duvar bu nedenle "kıble duvarı "dır.

İmamın (namaz kıldıran kişi) cemaate hitap ettiği yükseltilmiş platform olan minber, mihrabın sağında yer alır.

Ayasofya'daki mihrap, İstanbul

Etimoloji

Miḥrāb kelimesinin kökeni karmaşıktır ve farklı kaynaklar ve akademisyenler tarafından birden fazla açıklama önerilmiştir. Eski Güney Arapçadaki (muhtemelen Saba dilindeki) 𐩣𐩢𐩧𐩨 mḥrb kelimesinden gelebilir, yani bir sarayın belirli bir bölümünü ifade ettiği gibi "bir tapınağın 𐩩𐩢𐩧𐩨 tḥrb (belirli bir tür vizyon) elde edilen bölümü" anlamına da gelir, " kökünden gelen 𐩢𐩧𐩨 ḥrb "tapınağın 𐩣𐩢𐩧𐩨 mḥrb'sinde belirli bir dini ritüeli (savaş veya dövüşle karşılaştırılan ve bir gecelik inziva olarak tanımlanan) gerçekleştirmek. " Muhtemelen Etiyopya dilindeki ምኵራብ məkʷrab "tapınak, mabet" ile de ilişkili olabilir, bunun Sabaicedeki karşılığı aynı anlama gelen 𐩣𐩫𐩧𐩨 mkrb'dir, 𐩫𐩧𐩨 krb "adamak" (Akadça 𒅗𒊒𒁍 karābu "kutsamak" ile eş kökenli ve İbranice כְּרוּב kerūḇ "melek (kutsal alanın iç kısmında sandığı bağlayan göksel yaratıklardan biri)" ile ilişkili) kökünden türetilmiştir.

Arap sözlükbilimciler geleneksel olarak kelimeyi "savaş, kavga veya öfke" ile ilgili Arapça ح ر ب (Ḥ-R-B) kökünden türetirler (Güney Arabistan kökü ile akraba olsa da, dini ritüellerle herhangi bir ilişki taşımaz), bu nedenle bazılarının kelimeyi "kale" veya "(Şeytanla) savaş yeri" anlamına gelecek şekilde yorumlamasına yol açar, ikincisi mihrapların özel dua odaları olması nedeniyle. Ancak ikinci yorum, mihrap ritüelinin doğasıyla benzerlik taşımaktadır.

Mihrap kelimesi başlangıçta dini olmayan bir anlama sahipti ve basitçe bir evdeki özel bir odayı ifade ediyordu; örneğin bir saraydaki taht odası. Fethu'l-Bari (s. 458), başkalarının otoritesine dayanarak, mihrabın "kralların en şerefli yeri" ve "yerlerin efendisi, önü ve en şereflisi" olduğunu öne sürer. The Mosques in Islam (s. 13), Arap kaynaklarına ek olarak, Theodor Nöldeke ve diğerlerinin mihrabın aslında bir taht odası anlamına geldiğini düşündüklerini aktarır.

Bu terim daha sonra İslam peygamberi Muhammed tarafından kendi özel dua odasını ifade etmek için kullanılmıştır. Bu oda ayrıca bitişikteki camiye erişim sağlıyordu ve Peygamber camiye bu odadan giriyordu. Mihrabın bu orijinal anlamı - yani evdeki özel bir oda - mihrapların özel ibadet için kullanılan odalar olduğu bazı Yahudilik biçimlerinde korunmaya devam etmektedir. Kur'an'da bu kelime (belirli artikel ile birlikte kullanıldığında) çoğunlukla Kutsalların Kutsalını belirtmek için kullanılır. Bu terim örneğin şu ayette kullanılır: "Sonra o [yani Zekeriya] mihraptan kavmine çıktı"[19:11] ayetinde kullanılmıştır.

Tarih

Bağdat'taki el-Hassaki Camii'nde bulunan ve günümüzde Irak Müzesi'nde sergilenen 8. yüzyıla ait mermer mihrap

En eski mihraplar genellikle kıble duvarındaki basit bir boya şeridinden veya düz bir taş panelden oluşuyordu. Başlangıçta, sadece imamın namaz kıldırdığı yeri değil, aynı zamanda adalet dağıtımı gibi bazı resmi işlevlerin yerine getirildiği yeri de ifade eden bir maksuraya benzer işlevlere sahip olabilirler. Medine'deki Peygamber Camii'nde (Mescid-i Nebevi), büyük bir taş blok başlangıçta Kudüs'e (ilk kıble) yönelen kuzey duvarını işaretliyordu, ancak bu, kıblenin yönünün Mekke'ye doğru değiştirildiği hicret döneminin ikinci yılında (Hicri 2 veya Miladi 624) güney duvarına taşındı. Bu mihrap aynı zamanda Muhammed Peygamber'in namaz kıldırmadan önce mızrağını ('anaza veya harba) diktiği yeri de işaretliyordu.

Emevi halifesi El-Velid ibn Abdülmelik (El-Velid I, hükümdarlık dönemi 705-715) döneminde Peygamber Camii yenilenmiş ve Medine valisi Ömer ibn Abdülaziz, kıble duvarını (Mekke yönünü belirleyen) belirlemek için bir niş yapılmasını emretmiş ve bu niş ilk içbükey mihrap nişi olmuştur. Bu mihrap türü tarihi Arapça metinlerde miḥrāb mujawwaf olarak adlandırılmıştır. Bu mimari özelliğin kökeni akademisyenler tarafından tartışılmıştır. Bazıları bunu Hristiyan kiliselerinin apsisine, diğerleri ise Budist mimarisinin oyuk tapınaklarına veya nişlerine dayandırmaktadır. Nişler, İslam'ın yükselişinden önce de Geç Antik Çağ mimarisinin yaygın bir özelliğiydi; boş alanlar olarak ya da heykelleri barındırmak için kullanılıyordu. Mihrap nişi, bazı kraliyet seyir salonlarında tahtı koruyan girintili alan veya oyukla da ilişkili olabilir.

Belgelenen bir sonraki en erken içbükey mihrap, 706-715 yılları arasında El-Velid tarafından inşa ettirilen Şam Emevi Camii'ne eklenen mihraptır. Bunu 710-711 yıllarında Fustat'taki 'Amr ibn al-'As Camii'ne eklenen bir mihrap izlemiştir. Daha sonra, içbükey mihraplar Müslüman dünyasında yaygınlaştı ve camilerin standart bir özelliği olarak benimsendi. Günümüzde ayakta kalan en eski içbükey mihrap, Irak Müzesi'nde bulunan mermer bir mihraptır. Bu mihrabın 8. yüzyıldan kalma olduğu ve Abbasiler tarafından Bağdat'taki El Mansur Ulu Camii'ne taşınmadan önce muhtemelen Kuzey Suriye'de yapıldığı düşünülmektedir. Daha sonra tekrar 17. yüzyılda inşa edilen el-Hassaki Camii'ne taşınmış ve burada bulunarak müzeye nakledilmiştir. Bu mihrap, iki spiral sütunla çevrelenmiş ve taraklı kabuk benzeri bir başlık ile taçlandırılmış niş ile Klasik veya Geç Antik motiflerin bir kombinasyonuna sahiptir.

Bir Osmanlı Türk camisinden bir çift şamdan, 16. yüzyıl sonu

Sonunda, nişin kıble duvarını tanımladığı evrensel olarak anlaşıldı ve böylece diğer camilerde de bir özellik olarak benimsendi. Artık bir işarete gerek kalmamıştır. Günümüzde mihraplar boyutlarına göre değişmekle birlikte genellikle süslüdür. Mihrapların yanlarında yanan mumlar olmasa da çift şamdanlar bulunması yaygındı. Osmanlı camilerinde bu şamdanlar pirinç, bronz ya da dövülmüş bakırdan yapılır ve kaideleri kendine özgü bir çan şeklindedir.

İstisnai durumlarda, mihrap kıble yönünü takip etmez, örneğin Mescid-i Kıbleteyn veya İki Kıble Camii, Peygamber Muhammed'in namaz yönünü Kudüs'ten Mekke'ye değiştirme emrini aldığı yerdir, bu nedenle iki dua nişi vardır. 1987 yılında cami yenilenmiş ve Kudüs'e bakan eski namaz nişi kaldırılarak Mekke'ye bakan namaz nişi bırakılmıştır.

Mimarlık

Mihraplar İslam kültürünün ve camilerin önemli bir parçasıdır. Namaz yönünü belirtmek için kullanıldıklarından, camide önemli bir odak noktası olarak hizmet ederler. Genellikle geometrik tasarımlar, çizgisel desenler veya kaligrafi olabilen süsleme detaylarıyla süslenirler. Bu süsleme aynı zamanda dini bir amaca da hizmet eder. Mihrapların üzerindeki hat süslemeleri genellikle Kur'an'dan alınmıştır ve Tanrı'nın sözünün insanlara ulaşması için Tanrı'ya adanmıştır. Mihraplar arasındaki yaygın tasarımlar, sanatın arasında boş alan kalmayacak şekilde birbirine yakın geometrik yapraklardır.

Córdoba Ulu Camii

Kurtuba Ulu Camii'ndeki mihrap, insanın dikkatini çeken son derece süslü bir sanat eseridir. Al-Hakam II tarafından yapılan ve sadece dua için kullanılmayan bir katkıdır. Camide, ziyaretçilerin güzelliği ve yaldızlı tasarımları karşısında hayran kalabilecekleri bir buluşma yeri olarak kullanılmaktadır. Giriş, İmparator Nikephoros II tarafından gönderilen ustalar tarafından üretilen Bizans geleneğine bağlı mozaiklerle kaplıdır. Bu mozaikler, geometrik ve bitkisel desenlerin yanı sıra Kuran'dan ayetlerin kaydedildiği yazıtlarda da yer almaktadır". Bu mihrap, ölçeği nedeniyle normal bir mihraptan da biraz farklıdır. Sadece bir niş yerine bütün bir odayı kaplıyor. Bu mihrap tarzı bölgedeki diğer mihrap inşaatları için bir standart oluşturmuştur. At nalı kemeri, oyma sıva ve cam mozaiklerin kullanımı mihrap estetiği açısından bir etki yaratmıştır, "ancak İspanya veya Batı Kuzey Afrika'da günümüze ulaşan başka hiçbir mihrap bu kadar özenli değildir."

Şam Ulu Camii

Şam Ulu Camii'nde Mihrap

Şam Ulu Camii 706 yılında el-Velid tarafından başlatılmıştır. Hipostil bir cami olarak inşa edilmiş, mihraba açılan bir dua salonu ile inşa edilmiştir, "kutsal alanın arka duvarında dört mihrap vardır, bunlardan ikisi doğu yarısında Peygamberin Sahabelerinin mihrabı ve transeptin sonundaki büyük mihraptır". Mihrap, caminin geri kalanına benzer şekilde altın sarmaşıklar ve bitkisel imgelerle süslenmiştir. Bir zamanlar mihrapta asılı olan kandilin, mihrabın kubbesinin taraklı kenarlara sahip olduğuna dair göstergeler nedeniyle bir inci motifi olduğu teorize edilmiştir. Buna benzer mihrapları olan başka camilerde de aynı tema işlenmiş olup, kubbeleri "deniz kabuğu ya da sedef kabuğu gibi içbükeydir. Caminin orijinal ana mihrabı birçok kez tadilat geçirdiği için korunamamıştır ve şu anki mihrap 1893'teki yıkıcı bir yangından sonra yapılan tadilatlardan kalma bir yedektir.

Galeri

Kur'an'da mihrap

Kur'an'da "mihrap" sözcüğü ve çoğulu (mehârîb) şu âyetlerde geçmektedir:

Kudüs'te Mescid-i Aksa bünyesinde, Meryem'in barındığı bir bölme anlamında şöyle kullanılmıştır:

"Rabbi onu, güzel bir şekilde kabul etti ve onu güzel bir bitki gibi yetiştirdi. Onu Zekeriyya'nın himayesine bıraktı. Zekeriyya Meryem'in bulunduğu mihrâba her girdiğinde onun yanında yiyecek, rızık buldu. "Bu, sana nereden geldi ey Meryem?" dedi". Meryem; "O, Allah tarafındandır. Şüphesiz Allah, dilediğini hesapsız bir şekilde rızıklandırır" (Âl-i İmrân Suresi, 3/37)

Namaz kılınan yer ve mabed anlamında olmak üzere ise şöyle geçmektedir:

"Zekeriyya mabedde (Mihrâb) namaz kılarken, melekler ona şöyle seslendiler: Allah sana, kendi sözüyle meydana gelen İsa'yı tasdik eden, efendi, iffetli ve salihlerden bir peygamber olan Yahya'yı müjdeliyor."

(Âli İmrân Sûresi, 3/39)

"Zekeriyya mabedden (mihrâb) kavminin önüne çıktı."

(Meryem Sûresi, 19/11)

"Ey Muhammed! Sana davacıların haberi geldi mi? Hani onlar duvardan Davud'un ibadet yeri olan "mihrâba" tırmanmışlardı."

(es-Sâd Sûresi, 38/21)

Çoğulu köşk ve saray anlamında kullanılır:

"Cinler, Süleyman'ın istediği gibi saraylar (mehârib), heykeller, havuzlar kadar büyük çanaklar ve sabit kazanlar yaparlardı." (Sebe Sûresi, 34/13)