Ares

Ares ⓘ
Ares Canope
Savaş Tanrısı, Sparta'nın Baştanrısı
Özellikleri
Alanı	Savaş ve Erkeklik (Cesareti)
Mekânı	Olimpos ve Trakya
Semboller	Miğfer, kalkan, mızrak, köpek, akbaba
Görünüşü	Silahlı şekilde genç erkek
Kişisel bilgileri
Ebeveynler	Zeus ve Hera
Kardeşler	Hephaistos, Hebe, Eileithyia, Angelos
Eşi	Afrodit
Çocuklar	Phobos, Deimos, Harmonia, Romulus ve Remus,Oinomaus, Hippolyta, Alkippe, Penthesilea, Kyknos, Euenos, Tereus, Thrassa, Almenos, Adrestia , Dryas , Phlegyas ve Eros(Kupido)

Yunan mitolojisinde Ares, savaş tanrısı'dır. Zeus ve Hera'nın oğlu ve On İki Olimposlu'danbiridir. Roma'da Mars olarak da bilinir. Barış tanrıçası olan Athena'nın zıttıdır. Mitolojide Athena ile giriştiği mücadeleler ve sevgilisi Afrodit ile olan kaçamakları ile ünlüdür. Sparta kenti ve Trakya bölgesi tanrının başlıca kült merkezleridir. Gigantlar arasındaki karşıtı Damasen'dir. ⓘ

Yunan mitolojisindeki benzer isimli çok sayıdaki öykülerden biri Ares'in oğluna ilişkindir. Aphrodite ile yaşadığı gizli aşkın ortaya çıkmasıyla olan Olympos'taki rezaletin ardından Ares Trakya'da da boş durmaz ve barbar Trakyalılar'ı Amazonlar'a karşı kışkırtır. Çıkan savaştan zevk alarak önüne geleni öldürürken kendisi adına kafataslarından bir piramit inşa eden oğlu Kyknos'un ölüm haberi gelir. Kyknos, piramiti tamamlamak üzeredir. Zirvede tek bir kafatası için boş yer kalmıştır. Teselya kralının kafasıyla zirveyi tamamlamayı düşünürken, Herkül'ün oradan geçtiğini görür. Çıkıp Herkül'e meydan okur ve Herkül onu öldürür. Bu haberi alır almaz savaş arabasına atlayan Ares, kendisini kafatasından tapınakla onurlandıran oğlunun intikamı için Herkül'ün üzerine saldırır. ⓘ

Ares, Athena ile sık sık mücadele etse de hep kaybeder. ⓘ

Yunan tanrıları içinde belki de en fazla utanç verici duruma düşen tanrıdır. Hades ve Aphrodite dışında kimsenin sevmediği bu tanrı sık sık zor durumlara düşürülür. Bunların başında tunçtan bir küpe 13 ay boyunca hapsedilmesi gelmektedir. Günlerden bir gün Olimposlu tanrılar ziyafette iken müthiş gürültülerle ayağa fırlarlar. Bir türlü Olimposlu tanrılar arasına kabul edilmeyen, Gaia'ın oğulları Otis ve Ephialtes tanrılara savaş açmışlar, gökyüzünü fırlattıkları dev kayalarla bombalamaya başlamışlardır. Üstelik, cüretkar bu iki gigant sadece Olympos'a kabul edilmeye diğer tanrıları zorlamakla kalmayıp, en güzel tanrıçaları Athena ve Hera'yı da isterler. Hera ki Zeus'un karısıdır! Zeus çok sinirlenerek bu işi halletmesi için Ares'i görevlendirir. Athena'nın alayları arasında savaş arabasına binen Ares, hışımla iki devin üstüne saldırır. Ancak, bir an tedbiri elden bırakır ve kalkanını indirir. Bu sırada devlerden birinin fırlattığı kaya Ares'i bayıltır. İki dev Ares'i tunçtan bir küpün içine kapatırlar. Ares'i diğer tanrılar hiç sevmeseler de iki güçlü tanrıçaya göz koyacak kadar yoldan çıkmış bu iki devin kazanmasını da istemezler. Tanrıların habercisi Hermes uzun aramalardan sonra 13 ay sonra ölmek üzereyken Ares'i bulur. Ares tekrar güneş ışığını gördüğünde Otis ve Ephialtes'in cezası çoktan verilmiştir. Ölüler diyarında yılanlar tarafından bir sütuna bağlanmışlardır. Yılanlar her defasında dayanılmaz acılar veren zehirlerini boşalttıkları ısırıklarla iki devi rahat bırakmazlar, omuzlarına tüneyen baykuşlar ise devamlı öterek beyinlerini tırmalarlar. ⓘ

Ares'in Truva Savaşına karışması da Olympos'un tanrılarının hiç sevmediği bir sonuç doğurmuştur, özellikle de Hera'nın. Ares, Truvanın yanında savaşa katılıp Yunanları öldürmeye başladığında eski bir defter yeniden açılır. Truva kralının çapkın oğlu Paris, üç güzeller yarışmasında Hera'yı değil Afrodit'i güzel seçmiştir. Truva savaşının nedenlerinden biri de zaten budur. Hera, doğrudan savaşa müdahil olmadan önce Zeus'un iznini ister. Zeus, karısının karışmasına izin vermez ama aynı yarışmanın diğer mağduru Athena'nın karışmasına izin verir (Athena'da Ares'ten en az Hera kadar nefret etmektedir). Savaşçılığıyla ünlü kahraman Diomedes'e destek vererek Ares'in üzerine saldırmasını sağlar. Ares, görmediği Athena'nın varlığını anlamadığı bir şekilde elinden mızrağı düştüğünde fark eder. Bu fırsatı değerlendiren Diomedes Ares'i yaralamayı başarır ve Ares Truva savaş meydanından çekilmek zorunda kalır. ⓘ

Tanrılar tanrısı Zeus'un pek de sevmediği tanrı Ares bir destanda şöyle geçmiştir:

Ares ile Aphrodite

Bulutları devşiren Zeus yan yan baktı, dedi ki; ⓘ

Böyle ağlayıp durma dizimin dibinde dönek. ⓘ

Olympos'ta oturan tanrılar arasında benim en tiksindiğim tanrısın sen ! ⓘ

Hep hır gür kavga, savaş senin işin gücün, ele avuca sığmaz huysuzluğun, biliyorum, ⓘ

Annen Hera'dan miras sana. ⓘ

Ben de ona zorla dinletirim sözümü, ⓘ

Onun öğütlerinden geldi başına, ne geldiyse. ⓘ

Ama böyle acı çekmene de dayanamam, benim soyumdan gelmişsin bir kere, benden doğurdu anan seni, ⓘ

Yoksa bu yıkıcı bu karıştırıcı huyunla, bir başka tanrıdan doğmuş olsaydın sen, ⓘ

Çoktan Uranüsoğullarının yurdundan ta aşağılarda bulurdun kendini. ⓘ

Apollon ile Athena'nın Ares hakkında söyledikleri ise şöyledir: Ares, İnsanların baş belası Ares, ⓘ

Ey kaleler yıkan, elleri kanlı Ares... ⓘ

Yaklaş ona saldırgan Ares'ten çekinme, ⓘ

Delinin biridir, kötünün kötüsüdür o, ⓘ

Bir o yana döner bir bu yana... ⓘ

Antikçağın tragedya ozanı Ayshilos; bir tragedyasında tanrı Ares'in savaş anındaki dehşetini açık açık şöyle dillendirmiştir: "Bu masum kentin göklerinde, 
Sayıklar gibi gürül gürül soluyor 
Yakıp yıkıyor acımadan 
Nesi varsa sevip saydığı insanların
Ares adlı bu acımasız tanrı! 
Dehşet çığlıklarıyla doluyor sokaklar, 
Asker askerin önünde düşüyor. 
Bu dinmeyen bebek çığlıkları
Kan gölü sokaklardan geliyor!" ⓘ

Ares 4 büyük yardımcılarıyla Phobos (Korku), Deimos (Dehşet), Eris ve Enyo ile tüm dünyaya dehşet verir. (Trakya'da katliamlar yapar. 3 nehir insan kanı akıtır.) Sonunda Olympos tanrıları Ares'e karşı savaş açarlar fakat ne yazık ki çıkan savaşta Olympos düşer. Phobos öyle bir korku salmıştı ki Zeus'un tamamen Olymposdan düşmesini sağlıyordu. Fakat Ares sadece Olympos'a katılmak isteyip Zeus'u eski yerine geçirir. Böylece 5 tanrı, Ares ve yardımcıları, Olympos'un en büyükleri oldular. Zeus yine de Ares'i sevmesede Ares'in bağlılık yemini sürekli devam ettirecekti. ⓘ

Yunan mitolojisinin en büyüklerindendir. Dünyanın yönetimini tamamen elinde tutmuş, insanlara her türlü korkuyu ve acıyı tattırmıştır. Amacına ulaşan Ares Olympos'a girdikten sonra Zeus'la son anlaşmasını yaparak artık hiçbir tanrının dünyaya karışmaması zorunluluğu koyar. Eğer Zeus bu şartı kabul etmezse Olympos düşecektir ve Ares dünyanın hakimi olacaktır. Fakat Zeus Ares'in şartını kabul eder ve dünyaya giden kapıların hepsini kapatır. ⓘ

Ares asıl ilgiyi İtalyanlarda, Mars adı altında Roma'da görür. Roma'nın kurucusu Romulus'un efsanevi babası olan Mars (Ares) Romalılar tarafından ataları olarak benimsenmiştir. ⓘ

Ares ⓘ
Savaş, kana susamışlık ve cesaret tanrısı
On İki Olimposlu'nun Üyesi
Ludovisi Ares, MÖ 320 yıllarına ait Yunan orijinalinin Roma versiyonu, Bernini tarafından 17. yüzyılda yapılan restorasyonlar
Abode	Olimpos Dağı, Yunanistan anakarası, Girit ve Küçük Asya'daki tapınaklar
Gezegen	Mars
Semboller	Kılıç, mızrak, kalkan, miğfer
Gün	Salı (hēméra Áreōs)
Kişisel bilgiler
Ebeveynler	Zeus ve Hera
Kardeşler	Aeacus, Angelos, Afrodit, Apollon, Artemis, Athena, Dionysos, Eileithyia, Enyo, Eris, Ersa, Hebe, Truvalı Helen, Hephaistos, Herakles, Hermes, Minos, Pandia, Persephone, Perseus, Rhadamanthus, Graces, Horae, Litae, Musalar, Moirai
Konsorsiyum	Aphrodite ve diğerleri ile ilişkiler
Çocuklar	Erotes (Eros ve Anteros), Phobos, Deimos, Phlegyas, Harmonia, Enyalios, Thrax (Trakya'nın kişileştirilmesi), Oenomaus, Cycnus ve Amazonlar
Roma eşdeğeri	Mars
İskandinav eşdeğeri	Týr

Ares (/ˈɛəriːz/; Antik Yunanca: Ἄρης, Árēs [árɛːs]) Yunan savaş, kana susamışlık ve cesaret tanrısıdır. On İki Olimposlu'dan biridir ve Zeus ile Hera'nın oğludur. Yunanlılar ona karşı kararsızdı. Savaşta başarı için gerekli olan fiziksel yiğitliği temsil eder ama aynı zamanda savaşçı işlevleri askeri strateji ve generalliği içeren kız kardeşi zırhlı Athena'nın aksine katıksız vahşeti ve kana susamışlığı da temsil edebilir. Ares'le ilişkilendirme, mekânlara, nesnelere ve diğer tanrılara vahşi, tehlikeli veya askerileştirilmiş bir nitelik kazandırır. ⓘ

Ares'in adı kökeninin Miken olduğunu gösterse de, vahşilik konusundaki ünü bazılarınca Trakyalı bir tanrı olarak muhtemel kökenini yansıttığı düşünülmüştür. Yunanistan'daki bazı şehirler ve Küçük Asya'daki birkaç şehir onu koruyucuları olarak bağlamak ve alıkoymak için yıllık festivaller düzenlerdi. Küçük Asya'nın bazı bölgelerinde o bir kehanet tanrısıydı. Yunanistan'dan daha da uzakta, İskitlerin her yüz savaş esirinden birini Ares'e eşdeğer bir sunu olarak ritüel bir şekilde öldürdükleri söylenir. Antik Spartalıların Ares'e insan kurbanı sunduklarına dair daha sonraki inanış, gerçeklikten çok efsanevi tarih öncesine, yanlış anlamalara ve üne borçlu olabilir. ⓘ

Ares'in aşk ilişkilerine ve çocuklarına dair pek çok edebi ima olmasına rağmen, Yunan mitolojisinde sınırlı bir rolü vardır. Ortaya çıktığında ise genellikle aşağılanır. Troya Savaşı'nda Troya'nın koruyucusu Afrodit, Ares'i Troyalıların tarafını tutmaya ikna eder. Truvalılar kaybederken, Ares'in kız kardeşi Athena Yunanlılara zafer için yardım eder. En ünlüsü, zanaatkâr-tanrı Hephaistos karısı Afrodit'in Ares'le ilişkisi olduğunu keşfettiğinde, aşıkları bir ağa hapseder ve onları diğer tanrıların alaylarına maruz bırakır. ⓘ

İsimler

Ares isminin etimolojisi geleneksel olarak Yunanca ἀρή (arē) kelimesiyle bağlantılıdır, Dorca ἀρά (ara) kelimesinin İonik biçimi, "felaket, yıkım, lanet, beddua". Walter Burkert "Ares görünüşe göre savaş kalabalığı, savaş anlamına gelen eski bir soyut isimdir" demektedir. R. S. P. Beekes bu ismin Yunan öncesi bir kökeni olduğunu öne sürmüştür. ⓘ

İsmin tespit edilen en eski şekli, Linear B hece yazısıyla yazılmış Miken Yunancası 𐀀𐀩, a-re'dir. ⓘ

Areios ("savaşçı") sıfat sıfatı, diğer tanrılar savaşçı bir görünüm aldıklarında ya da savaşa dahil olduklarında adlarına sıklıkla eklenirdi: Zeus Areios, Athena Areia, hatta Afrodit Areia. Savaşçı, tamamen zırhlı ve silahlı Aphrodite Areia Sparta'da Ares ile ortaktı ve Kythira'daki Aphrodite Urania tapınağında temsil ediliyordu. İlyada'da ares kelimesi "savaş" ile eş anlamlı ortak bir isim olarak kullanılır. ⓘ

Ares'in Klasik dönemdeki bir epiteti Enyalios'tur ve bu isim Miken KN V 52 tabletinde 𐀁𐀝𐀷𐀪𐀍, e-nu-wa-ri-jo olarak görünmektedir. Enyalios bazen Ares ile özdeşleştirilir, bazen de aynı şehirde bile ayrı kültü olan başka bir savaş tanrısı olarak ondan ayrılırdı; Burkert onları "neredeyse çift" olarak tanımlar. ⓘ

Tapınma, kült ve ritüel

Yunanistan anakarasında ve Peloponez'de sadece birkaç yerde resmi bir Ares tapınağı ve kültü olduğu bilinmektedir. Pausanias (MS 2. yüzyıl) Olympia'da Ares için bir sunak olduğunu ve Augustus döneminde bir Ares Tapınağı'nın Atina agorasına taşındığını ve esasen Augustus Mars Ultor'a bir Roma tapınağı olarak yeniden adandığını (MS 2) belirtmektedir. Atina'da Akropolis'ten biraz uzakta doğal bir kaya çıkıntısı olan Areopagus'un ("Ares Dağı"), Ares'in kızı Alcippe'ye tecavüz eden Poseidon'un oğlu Halirrhothius'tan intikam almak için öldürdüğü Ares'in tanrılar tarafından yargılandığı ve aklandığı yer olduğu varsayılır. Adı, çoğunlukla olası ihanet vakalarını soruşturmak ve yargılamak için orada toplanan mahkeme için kullanılıyordu. ⓘ

Nümismat M. Jessop Price, Ares'in "geleneksel Sparta karakterini simgelediğini", ancak Sparta'da önemli bir kültü olmadığını ve Sparta sikkelerinde hiç yer almadığını belirtir. Gonzalez, 2005 yılında Küçük Asya'daki Ares kültleri üzerine yaptığı araştırmada, Yunan anakarasında Ares kültlerinin bazı kaynakların iddia ettiğinden daha yaygın olabileceğini gözlemlemiştir. Yunan devletleri arasındaki savaşlar endemikti; savaş ve savaşçılar onun haracını sağlıyor ve doymak bilmez savaş iştahını besliyordu. Ares'in nitelikleri savaş aletleridir: miğfer, kalkan ve kılıç ya da mızrak. ⓘ

Zincirlenmiş heykeller

Tanrılar ölümsüzdü ama hem mitik anlatılarda hem de kült uygulamalarında bağlanıp zapt edilebiliyorlardı. Pausanias'ın savaş ve zafer ruhunun şehirde tutulması anlamına geldiğini iddia ettiği Enyalios (bazen Ares'in oğlu, bazen de Ares'in kendisi olarak kabul edilir) tapınağında zincire vurulmuş arkaik bir Sparta Ares heykeli vardı. Spartalıların Aphrodite ve Artemis de dahil olmak üzere diğer tanrıların resimlerini ritüel olarak bağladıkları bilinmektedir (bkz. Hephaistos tarafından bağlanan Ares ve Aphrodite) ve başka yerlerde Artemis ve Dionysos'un zincirlenmiş heykelleri vardı. ⓘ

Zincire vurulmuş Ares heykelleri, geç Helenistik döneme ait bir kahinin Syedra, Likya ve Kilikya gibi neredeyse sürekli korsan tehdidi altında olan Pamfilya'nın (Anadolu'da) çeşitli şehirlerine verdiği talimatlarda anlatılmaktadır. Her birine "kanlı, insan öldüren Ares'in" bir heykelini dikmeleri ve bu heykelin adalet için yalvaran biri gibi ("Dike ve Hermes tarafından") demir prangalarla ritüel olarak bağlandığı, yargılandığı ve kurban edildiği yıllık bir festival sunmaları söylenmiştir. Kehanet, "böylece düşman sürüsünü ülkenizden uzaklaştırdıktan sonra sizin için barışçıl bir tanrı olacak ve çok dua edilen refahı doğuracak" vaadinde bulunur. Bu Ares karpodotes ("Meyve Veren") Lykia ve Pisidia'da iyi bir şekilde tasdik edilmiştir. ⓘ

Kurbanlar

Çoğu Yunan tanrısı gibi Ares'e de hayvan kurban edilirdi; Sparta'da savaştan sonra, hileyle kazanılan zafer için bir öküz ya da saldırıyla kazanılan zafer için bir horoz verilirdi. Savaştan önce kurbanın olağan alıcısı Athena'ydı. Hekatomphonia olarak bilinen belirsiz bir ayinde Ares'e insan kurban edildiğine dair tarihi raporlar, birkaç yüzyıl boyunca ve modern çağa kadar tekrarlanan çok uzun süredir devam eden bir hatayı temsil etmektedir. Hekatomphonia Zeus'a sunulan bir hayvan kurbanıydı; düşmandan yüz kişiyi bizzat öldürmüş olan herhangi bir savaşçı tarafından sunulabilirdi. Pausanias, Sparta'da her genç bölüğünün Phoebaeum'da göğüs göğüse "kuralsız bir dövüşe" girmeden önce Enyalios'a bir köpek yavrusu kurban ettiğini bildirir. Enyalios'a gece vakti bir köpeğin kurban edilmesi Ares kültüne asimile olmuştur. Porphyry, Atinalı Apollodorus'un (MÖ ikinci yüzyıl civarı) Spartalıların Ares'e insan kurban ettiklerini söylediğini ayrıntı vermeden iddia eder, ancak bu efsanevi tarih öncesine bir gönderme olabilir. ⓘ

Trakya ve İskitya

Herodotos (MÖ 484 - 425) tarafından interpretatio Graeca aracılığıyla Ares olarak tanımlanan Trakyalı bir tanrı, Trakyalı sıradan insanların taptığı söylenen, başka bir şekilde adlandırılmamış üç tanrıdan biriydi. Herodot diğer ikisini "Dionysos" ve "Artemis" olarak tanır ve adlandırır ve Trakya aristokrasisinin yalnızca "Hermes "e taptığını iddia eder. Herodotos'un Tarihler'inde İskitler, Yunan Ares'inin yerli bir formuna taparlar; bu Ares'in başka bir adı yoktur, ancak İskitlerin ilahi hiyerarşisinde Tabiti (Herodotos'un Hestia'nın bir formu olduğunu iddia ettiği), Api ve Papaios'un altında yer alır. Kült nesnesi demir bir kılıçtı. "İskitli Ares "e sığırların, atların ve "her yüz savaş esirinden birinin" kanı kılıcı ıslatmak için kullanılan kanlı kurbanlar (ya da ritüel öldürmeler) sunulurdu. Ona heykeller ve çalı çırpı yığınından yapılmış karmaşık platformlar adanmıştı. Bu kılıç kültünün ya da çok benzerinin Alanlar arasında devam ettiği söylenir. Bazıları daha sonraki Avrupa tarihindeki "Mars'ın Kılıcı "nın Hunların Ares'i benimsediğini ima ettiğini öne sürmüştür. ⓘ

Küçük Asya

Küçük Asya'nın bazı bölgelerinde Ares önde gelen bir kehanet tanrısıydı; bu, Ares'e yönelik hiçbir Helen kültünde ya da Mars'a yönelik hiçbir Roma kültünde bulunmayan bir şeydi. Ares bazı bölgelerde ya da yönetimlerde yerel bir tanrı ya da kült kahramanıyla ilişkilendirilmiş ve Yunanistan anakarasına kıyasla daha yüksek, daha prestijli bir tanrı olarak tanınmıştır. Küçük Asya'nın güneyindeki kültleri MÖ 5. yüzyıldan Roma İmparatorluk döneminin sonlarına kadar 29 farklı yerde ve 70'in üzerinde yerel sikke üzerinde görülmektedir. Bölgenin sikkelerinde bazen "Ares'in Miğferi" ile ya da bir mızrak ve kalkan taşırken, bazen de bir kadın tanrının eşlik ettiği tam silahlı bir savaşçı olarak temsil edilir. Bugün Türkiye'nin batısında bulunan Helenistik Metropolis kentinde, MÖ 3. yüzyıldan önce olmayan bir tarihte, kentin koruyucusu olarak Ares'e anıtsal bir tapınak inşa edilmiştir. Tapınak artık kayıptır, ancak bazı rahip ve rahibelerinin isimleri ve tapınağın eyaletin sikkeleri üzerindeki muhtemel tasvirleri günümüze ulaşmıştır. ⓘ

Girit

Girit'te, Lato ve Olus şehirleri arasındaki Sta Lenika'da, muhtemelen Geometrik dönemde bir Afrodit kutsal alanı kurulmuştur. MÖ 2. yüzyılın sonlarında Ares ve Afrodit için çifte kutsal alan olarak yeniden inşa edilmiştir. Yazıtlar, kutsal alanın mülkiyeti konusundaki anlaşmazlıkları kaydetmektedir. Ares ve Afrodit'in adları yeminlere tanık olarak geçmektedir ve Millington'un "Ares'in krallığında hareket eden savaşçı-koruyucu" sıfatına sahip olduğuna inandığı Afrodit'e bir Zafer şükran sunusu vardır. Sta Lenika kutsal alanı, Knossos ve diğer Girit devletleri arasında ve belki de anakaradaki Argos ile kült bağlantıları vardı. Arkaik ve Klasik dönemlere ait Yunan edebi ve sanatsal kayıtları Ares ve Afrodit'i birbirini tamamlayan yoldaşlar ve zina yapmalarına rağmen ideal aşıklar olarak ilişkilendirirken, kült eşleşmeleri ve savaşçı-koruyucu olarak Afrodit Girit'e özgüdür. ⓘ

Aksum

Afrika'da, MS 4. yüzyıldan önce Aksum krallarının baş tanrısı olan Maḥrem, Yunanca yazıtlarda Ares olarak anılırdı. Monumentum Adulitanum'u 2. yüzyılın sonlarında ya da 3. yüzyılın başlarında yaptıran anonim kral, "en büyük tanrım, aynı zamanda beni doğuran, aracılığıyla [çeşitli halkları] egemenliğim altına aldığım Ares'ten" bahseder. Kralın fetihlerini kutlayan anıtsal tahtın kendisi de Ares'e adanmıştır. 4. yüzyılın başlarında, Aksum'un son pagan kralı Ezana, "beni ortaya çıkaran, yenilmez Ares'e" atıfta bulunmuştur. ⓘ

Karakterizasyon

Ares Borghese ⓘ

Ares, İlyada ve Odysseia ile temsil edilen arkaik gelenekteki On İki Olimposlu'dan biriydi. Yunan edebiyatında Ares genellikle savaşın fiziksel ya da vahşi ve evcilleşmemiş yönünü temsil eder ve Burkert'in ifadesiyle katıksız vahşetin ve kana susamışlığın kişileştirilmesidir ("ezici, savaşta doyumsuz, yıkıcı ve insan katleden"), kız kardeşi zırhlı Athena'nın aksine, bir zeka tanrıçası olarak işlevleri askeri strateji ve generalliği içerir. Ares'le ilişkilendirme, mekânlara ve nesnelere vahşi, tehlikeli ya da militarize bir nitelik kazandırır; ancak Ares mitlerde göründüğünde, genellikle aşağılanmayla karşı karşıya kalır. ⓘ

İlyada'da Zeus, Ares Truva'daki savaş alanından yaralı ve şikayetçi bir şekilde döndüğünde, Yunanlıların tanrıya karşı yinelenen tiksintisini ifade eder:

Sonra bulutları toplayan Zeus ona karanlık bir şekilde bakarak konuştu:
"Yanımda oturup sızlanma, seni iki yüzlü yalancı.
Benim için Olimpos'u elinde tutan tanrıların en nefret edileni sensin.
Sonsuza dek kavga etmek senin için çok değerli, savaşlar ve çarpışmalar.
...
Yine de seni acı içinde görmeye uzun süre dayanamayacağım, çünkü
Sen benim çocuğumsun ve annen seni benim için doğurdu.
Ama sen başka bir tanrıdan doğdun ve
Çoktan parlak gökyüzünün tanrılarının altına düşmüştün." ⓘ

Bu kararsızlık Yunanlıların Ares'i barbar ve savaşçı bir halk olarak gördükleri Trakyalılarla ilişkilendirmelerinde de kendini gösterir. Trakya, Ares'in doğum yeri ve Afrodit'le olan ilişkisi diğer tanrıların genel alayına maruz kaldıktan sonra sığındığı yer olarak kabul edilirdi. ⓘ

Attika'dan MÖ 6. yüzyıl sonlarına ait bir mezar yazıtı Ares'in egemenliği altına girmenin sonuçlarını vurgulamaktadır:

Ölü Kroisos'un mezarında kal ve yas tut
Öfkeli Ares'in bir gün yok ettiği, en ön saflarda savaşan. ⓘ

İlahiler

Ares'e Homeros İlahisi 8 (çev. Evelyn-White) (Yunan destanı MÖ 7. ila 4. yüzyıllar) ⓘ

Ares, güçte üstün, arabacı, altın yeleli, yürekte yiğit, kalkan taşıyıcı, kentlerin kurtarıcısı, tunçtan koşumlu, kolu güçlü, yorulmayan, mızrakta kudretli, Ey Olimpos'un savunucusu, savaşçı Zafer'in babası, Themis'in müttefiki, İsyankârların sert valisi, doğru insanların lideri, erkekliğin asalı Kralı, ateşli küreni gezegenlerin arasında yedi kat rotalarında aether boyunca döndüren, yanan atların seni her zaman cennetin üçüncü gök kubbesinin üzerine taşır; Duy beni, insanların yardımcısı, gözüpek gençliğin vericisi! Hayatıma ve savaş gücüme yukarıdan şefkatli bir ışın düşür ki, acı korkaklığı kafamdan uzaklaştırabileyim ve ruhumun aldatıcı dürtülerini ezebileyim. Beni kan donduran çekişmelerin yollarında yürümeye kışkırtan yüreğimin keskin öfkesini de dizginle. Aksine, ey kutsanmış olan, çekişme ve nefretten ve ölümün şiddetli şeytanlarından kaçınarak, barışın zararsız yasalarına uymam için bana cesaret ver. ⓘ

Ares'e Orfik İlahi 65 (çev. Taylor) (Yunan ilahileri MÖ 3. yüzyıldan MS 2. yüzyıla kadar) ⓘ

Ares'e, buhurdan tütsüleme. Yüceler yücesi, fethedilmemiş, gürültülü Ares, oklarla sevinen ve kanlı savaşlarda; vahşi ve evcilleşmemiş, kudretli gücü en güçlü duvarları temellerinden sarsabilir: ölümlüleri yok eden kral, kanla kirlenmiş, savaşın korkunç ve çalkantılı kükremesinden memnun. İnsan kanı, kılıçlar ve mızraklar sana zevk verir ve çılgın vahşi savaşın korkunç yıkımı. Öfkeli çekişmeleri, öç alıcı kavgaları durdur, İnsan yaşamını kederle kirleten; Güzel Kyrpis'e [Afrodit] ve Lyaios'a [Dionysos] teslim ol, silahlara karşılık kırın emeklerini; Barışı teşvik et, nazik işlere meylet ve bolluk ver, iyi niyetli bir zihinle. ⓘ

Mitoloji

Doğum

On İki Olimposlu'dan biridir ve Zeus ile Hera'nın oğludur. ⓘ

Argonautica

Argonautica'da Altın Post, Jason tarafından çalınana kadar Ares için kutsal sayılan bir koruda asılı durur. Ares'in Kuşları (Ornithes Areioi), Amazonların Karadeniz'deki bir kıyı adasında kraliçelerinin babası olarak Ares'e yaptıkları tapınağı savunmak için tüyden oklar atarlar. ⓘ

Teb'in Kuruluşu

Ares, Cadmus tarafından öldürülen su ejderinin atası olarak Thebes'in kuruluş efsanesinde merkezi bir rol oynamıştır. Ejderhanın dişleri bir ekin gibi toprağa ekilmiş ve tam zırhlı otokton Spartoi olarak ortaya çıkmıştır. Cadmus ejderhayı öldürmenin kefaretini ödemek için kendisini sekiz yıl boyunca tanrının hizmetine verdi. Ares'in gönlünü daha da almak için Cadmus, Ares'in Afrodit'le birleşmesinden olan kızı Harmonia'yı gelin olarak aldı. Bu şekilde, Cadmus tüm çekişmeleri uyumlu hale getirdi ve Thebes şehrini kurdu. Gerçekte Teb, Boeotia'nın hem tarihte hem de efsanede rakip devletler için bir savaş alanı olan büyük ve verimli ovasına hâkim oldu. Plutarkhos'a göre, ova eskiden "Ares'in dans pisti" olarak tanımlanırdı. ⓘ

Afrodit

Homeros'un Odysseia'sında, Alcinous'un salonunda ozan tarafından söylenen masalda, Güneş Tanrısı Helios bir keresinde Ares ve Afrodit'i kocası Hephaistos'un salonunda gizlice seks yaparken görür. Helios olayı Hephaistos'a bildirir. Yasadışı çifti suçüstü yakalamak isteyen Hephaistos, onları tuzağa düşürmek için ince örülmüş ve neredeyse görünmez bir ağ yaptı. Uygun zamanda, bu ağ yayıldı ve Ares ile Afrodit'i çok özel bir kucaklaşmaya hapsetti. ⓘ

Ancak Hephaistos intikamıyla yetinmedi ve Olimposlu tanrı ve tanrıçaları talihsiz çifti görmeleri için davet etti. Tanrıçalar alçakgönüllülük adına bunu reddettiler ama erkek tanrılar bu manzaraya tanıklık etmeye gittiler. Bazıları Afrodit'in güzelliği hakkında yorum yaparken, diğerleri Ares'le yer değiştirmeye hevesli olduklarını belirttiler, ancak orada bulunan herkes ikisiyle alay etti. Çift serbest bırakıldıktan sonra, utanan Ares memleketi Trakya'ya dönmüş, Afrodit ise Paphos'a gitmiştir. ⓘ

Çok sonraları eklenen bir ayrıntıya göre, Ares içki içerken ve hatta sevişirken kendisine eşlik eden genç asker Alectryon'u, Helios'un gelişini haber vermesi için kapısının önüne koyar, çünkü Helios ikisini fark ederse Hephaistos'a Aphrodite'nin sadakatsizliğini söyleyecektir, ancak Alectryon nöbet tutarken uyuyakalmıştır. Helios ikisini fark etti ve Hephaistos'u uyardı. Öfkeli Ares, Ares'ten özür dilemenin bir yolu olarak uykucu Alectryon'u bir horoza dönüştürür ve horoz artık her sabah güneşin gelişini haber vermektedir. ⓘ

Aeschylus'un Suppliants'ının (MÖ 463'te yazılmıştır) korosu Ares'ten Afrodit'in "ölümlüleri yok eden yatak arkadaşı" olarak söz eder. İlyada'da Ares, ilahi koruyucuları Afrodit'e duyduğu sevgi nedeniyle Truvalılara yardım eder; Afrodit böylece Ares'in doğuştan gelen yıkıcı vahşetini kendi amaçları doğrultusunda yönlendirir. ⓘ

Devler

Sadece İlyada'da tanrıça Dione tarafından kızı Afrodit'e anlatılan arkaik bir efsanede, Otus ve Ephialtes adındaki Aloadae adlı iki chthonic dev, Ares'i zincirlerle bağlayıp bronz bir küpe hapsetmiş ve burada on üç ay, yani bir ay yılı boyunca kalmıştır. "Genç devlerin üvey annesi güzel Eriboea, Hermes'e yaptıklarını anlatmasaydı, bu Ares'in ve savaşa olan iştahının sonu olacaktı," diye anlatır. Burkert] bunda "on üçüncü ayda serbest bırakılan bir ruhsat festivalinden" şüphelenmektedir. Ares, Hermes onu kurtarana kadar küpün içinde çığlık atarak ve uluyarak tutulmuş ve Artemis Aloadae'leri birbirlerini öldürmeleri için kandırmıştır. ⓘ

Nonnus'un Dionysiaca'sında, Cronus ve Zeus arasındaki savaşta Ares, Cronus'un müttefiki olan ve "korkunç zehir" tükürdüğü ve "yılan gibi" ayakları olduğu söylenen Echidna'nın isimsiz dev oğlunu öldürmüştür. ⓘ

İlyada

Hadrianus Villası'ndaki bir Roma heykelinin dökümü, Yunan orijinalinden kopyalanmıştır. Geleneksel olarak Ares olarak tanımlanır ⓘ

Homeros'un İlyada'sında Ares'in sabit bir bağlılığı yoktur. Athena ve Hera'ya Akhalar için savaşacağına dair söz verir ancak Afrodit onu Troyalıların yanında yer almaya ikna eder. Savaş sırasında Diomedes Hektor'la savaşır ve Ares'in Troyalıların tarafında savaştığını görür. Diomedes askerlerine geri çekilmelerini söyler. Zeus, Athene'ye Ares'i savaş alanından sürmesi için izin verir. Hera ve Athena tarafından cesaretlendirilen Diomedes mızrağıyla Ares'e saldırır. Athena mızrağı yerine saplar ve Ares'in çığlıklarıyla her taraf titrer. Ares Olimpos Dağı'na kaçar ve Troyalıları geri çekilmeye zorlar. Ares, oğlu Ascalaphus'un öldürüldüğünü duyar ve Zeus'un hiçbir Olimposlunun savaşa katılmaması yönündeki emrini hiçe sayarak, intikam almak için yeniden taraf değiştirip Akhalara katılmak ister. Athena onu durdurur. Daha sonra Zeus tanrıların tekrar savaşmasına izin verince, Ares önceki yarasının intikamını almak için Athena'ya saldırır. Athena onu bir kaya parçasıyla vurarak etkisiz hale getirir. ⓘ

Görevliler

Deimos ("Dehşet" ya da "Korku") ve Phobos ("Korku") Ares'in savaştaki yoldaşlarıdır ve Hesiod'a göre aynı zamanda Afrodit'ten olan çocuklarıdır. Uyumsuzluk tanrıçası Eris ya da savaş, kan dökme ve şiddet tanrıçası Enyo, şiddet yanlısı Ares'in kız kardeşi ve yoldaşı olarak kabul edilirdi. En azından bir geleneğe göre, Enyalius, Ares'in başka bir adı olmaktan ziyade, Enyo'dan olan oğludur. ⓘ

Ares'e ayrıca savaş gürültüsünün daemon'u Kydoimos; Makhai ("Savaşlar"); "Hysminai" ("Adam öldürme eylemleri"); küçük bir savaş ruhu olan Polemos ya da belirli bir egemenliği olmadığı için sadece Ares'in bir lakabı; ve Polemos'un kızı, Ares'in adını kendi savaş çığlığı olarak kullandığı Yunan savaş çığlığının tanrıçası ya da kişileştirmesi olan Alala eşlik edebilir. Ares'in kız kardeşi Hebe ("Gençlik") de onun için banyo yapar. ⓘ

Pausanias'a göre, Sparta'nın Therapne kentinin yerel sakinleri "vahşi, yabanıl" Thero'yu Ares'in hemşiresi olarak tanımışlardır. ⓘ

Çocukları ve ilişkileri

Akropolis'ten bakıldığında Areopagus. ⓘ

Ares, edebi anlatılarda temsil edildiği şekliyle Yunan mitolojisinde nispeten sınırlı bir rol oynasa da, sayısız aşk ilişkisine ve bol miktarda çocuğuna sık sık atıfta bulunulur. Ares ve Afrodit'in birleşmesi Eros, Anteros, Phobos, Deimos ve Harmonia tanrılarını yaratmıştır. Diğer versiyonlar Alcippe'yi kızlarından biri olarak içerir. ⓘ

Makedonyalı Cycnus (Κύκνος) Ares'in bir oğluydu ve misafir ve gezginlerin kafatasları ve kemikleriyle babası için bir tapınak inşa etmeye çalıştı. Herakles onunla savaşmış ve bir rivayete göre onu öldürmüştür. Başka bir anlatıda ise Ares oğlunun katiliyle dövüşmüş ama Zeus bir yıldırımla savaşçıları ayırmıştır. ⓘ

Bir keresinde Ares, şafak tanrıçası Eos ile yatağa girmiş. Afrodit onları fark etmiş ve öfkeyle Eos'u erkeklere karşı doymak bilmez bir şehvetle lanetlemiş. ⓘ

Teirene adında bir kadından Thrassa adında bir kızı, ondan da Polyphonte adında bir kızı olmuştur. Polyphonte, Afrodit tarafından bir ayıyı sevmesi ve onunla çiftleşmesi için lanetlendi ve tanrılara karşı kibirli olan ve misafirlerini yeme alışkanlığı olan Agrius ve Oreius adında iki oğlu oldu. Zeus onları cezalandırması için Hermes'i gönderir ve o da ellerini ve ayaklarını kesmeyi seçer. Polyphonte onun soyundan geldiği için Ares Hermes'i durdurur ve iki kardeş Polyphonte'nin ailesini kuşa dönüştürmek için anlaşırlar. Oreius puhu kuşuna, Agrius akbabaya ve Polyphonte de muhtemelen küçük bir baykuş olan ve kesinlikle bir savaş alameti olan strix'e dönüştü; Polyphonte'nin hizmetçisi uğursuz bir kuş olmamak için dua etti ve Ares ile Hermes onun dileğini avcılar için iyi bir alamet olan ağaçkakanı seçerek yerine getirdiler. ⓘ

Yavruların ve annelerinin listesi

Bazen şairler ve tiyatro yazarları eski gelenekleri aktarmış, bu gelenekler çeşitlilik göstermiş, bazen de yeni ayrıntılar icat etmişlerdir; daha sonraki bilginler her ikisinden de yararlanmış ya da sadece tahmin yürütmüş olabilirler. Böylece Phobos ve Deimos düzenli olarak Ares'in çocukları olarak tanımlanırken, burada listelenen Meleager, Sinope ve Solymus gibi diğerlerinin bazen Ares'in çocukları olduğu söylenmiş ve bazen de başka babalar verilmiştir. ⓘ

Çocuklar ve anneler, tablo 1

Yavrular	Anne ⓘ
Phobos, Deimos, Harmonia, Eros, Anteros	Afrodit
Odomantus, Mygdon, Edonus (muhtemelen)	Calliope
Biston	Terpsichore veya Callirrhoe
Enyalius	Enyo
Teb Ejderhası	Telphusa'lı Erinys
Nike	Bilinmiyor
Sinope (muhtemelen)	Aegina
Edonus, Odomantus	Callirrhoe
Cycnus	Cleobula, Pelopia veya Pyrene
Crestone, Trakyalı Diomedes	Cyrene
Amazonlar	Harmonia
Oenomaus	Sterope, Harpina ya da Danaid Eurythoe
Evenus	Sterope veya Demonice
Thrassa	Tereine
Melanippus	Triteia
Aeropus	Aerope
Alcippe	Aglauros
Meleager	Althaea
Diocles	Astynome

Yavrular ve anneler, tablo 2

Yavrular	Anne ⓘ
Ascalaphus, Ialmenus	Astyoche
Parthenopaeus	Atalanta
Solymus	Caldene
Phlegyas	Chryse veya Dotis
Pangaeus	Kritobül
Molus, Pylus	Demonice
Thestius	Pisidice veya Demonice
Stymphelus	Dormothea
Antiope, Hippolyta, Melanippe, Penthesilea	Otrera
Sinope	Parnassa
Lycaon	Piren
Lycastus, Parrhasius	Phylonome
Oxylus	Protogeneia
Medrus	Reate
Bithys	Sete
Tmolus	Theogone
Ismarus	Trakya
Trakyalı Alcon, Calydon, Chalyps, Cheimarrhoos, Dryas, Evadne, Hyperbius, Libyalı Lycus, Nisos, Oeagrus, Paeon, Portheus (Porthaon), Tereus	Bilinmiyor

Mars

Johann Heiss, Vulcan tanrılar meclisi önünde Venüs ve Mars'ı yatakta şaşırtırken (1679) ⓘ

Roma tanrıları arasında Ares'in en yakın muadili, başlangıçta bir tarım tanrısı olan ve Roma'nın efsanevi kurucusu Romulus'un babası olarak, tüm Roma devletinin ve halkının koruyucu tanrısı olarak antik Roma dininde daha önemli ve onurlu bir yer verilen Mars'tır. Latin edebiyatının Helenleşmesi sırasında Ares mitleri Romalı yazarlar tarafından Mars adı altında yeniden yorumlanmıştır. Roma egemenliği altındaki Yunan yazarlar da Mars'a ilişkin kült uygulamalarını ve inançları Ares adı altında kaydetmişlerdir. Böylece daha sonraki Batı sanatı ve edebiyatının klasik geleneğinde, iki figürün mitolojisi daha sonra neredeyse ayırt edilemez hale geldi. ⓘ

Rönesans ve sonrası tasvirler

Rönesans ve Neoklasik sanat eserlerinde Ares'in sembolleri bir mızrak ve miğfer, hayvanı bir köpek ve kuşu da akbabadır. Bu dönemlerin edebi eserlerinde Ares'in yerini Yunan mitolojisinin zalim ve kana susamış tanrısından ziyade romantik bir yiğitlik simgesi olan Romalı Mars almıştır. ⓘ

Şecere

Ares'in soy ağacı  ⓘ
Uranüs Gaia Uranüs'ün cinsel organları Cronus Rhea Zeus Hera Poseidon Hades Demeter Hestia     a      b ARES Hephaistos Metis Athena Leto Apollo Artemis Maia Hermes Semele Dionysos Dione     a      b Afrodit

Resimler

• 

  Hephaistos, Ares ve Afrodit

• 

  Ares ve Afrodit

• 

  Ares Ludovisi, İtalya ⓘ